رقص ها نیز بر اساس مناطق توزیع شده اند؛ �چاپ� که دوچاپی هم نامیده می شود در جنوب بلوچستان رایج است،
صحبت/Suhbat/ در شمال (در بلوچستان ایران �صحبت� به معنای عام رقص و صحبتی به معنای رقاص است) و
دریس/dris/ در شرق بلوچستان رواج دارد.
دریس در تمام مراسم ملی مهم اجرا می شود و بنابراین می توان از آن به عنوان رقص ملی بلوچ یاد کرد. کلیه این
رقص ها که شامل اَمبا (رقص های کاری ساحل نشینان) و لِوا/lewaa/(رقص های بزمی ساحل نشینان) نیز می
شوند، در شیوه اجرا بسیار شبیه یکدیگرند جز اینکه اجرا کنندگان دریس در طی رقص
دو شمشیر یا دو تکه چوب
را به نوبت از دو سو به شمشیر یا چوب اجراکننده ی کناری می کوبند. حرکات چاپ
دریس و صحبت همگی
شامل یک درنگ گام، یک گام و یک چرخش حول دایره ای هستند که در طی رقص به
تدریج به سرعت آن ها
افزوده می شود. چاپ و دریس تنها توسط مردان اجرا می شوند. زنان در گذشته
صحبت را در دایره هایی که به
دو نیم دایره ی زنان و مردان تقسیم می شد، می رقصیدند اما امروزه تنها در دایره های
زنانه و در بافت های
روستایی می رقصند.
نگاهی کوتاه به مراسم عروس در قم بلوچ
